Whakahoro, Tongariro, Napier, Rotorua

Donderdag 26 januari

Na heerlijk geslapen te hebben bij Anna in huis (wel zonder gordijnen, dus we zijn op tijd wakker), gaan we na het ontbijt de varkens, alpaca’s en kippen voeren. Gelukkig is het vandaag droog en lijkt het een mooie dag te worden. Helaas wel overal modderpoelen, dus de schoenen van de jongens konden we niet schoon houden. Wel erg leuk om op een boerderij te slapen. Vooral Luuk en Sven hebben genoten van alle diertjes. Anna vertrok na de thee om 10 uur naar haar werk. We hebben een korte wandeling gemaakt en gezorgd dat we om 12 uur weer terug waren. Sven heeft lekker geslapen in de rugdrager en het duurde even voordat hij echt wakker was. De vader van Anna heeft ons meegenomen met de jetboat om de kajaks op te halen. Wat een prachtige omgeving is het hier. René heeft meegeholpen met de kajaks achterop de jetboat te verzamelen en Nicole heeft ondertussen foto’s gemaakt van Luuk en Sven die bloemetjes aan het plukken waren. Luuk zong ondertussen het roodkapje liedje.

Omdat het een lange weg is om bij Anna te komen hebben we gekozen om ’s middags verder te rijden naar Tongariro National Park. Wat een verschil met het landschap eerder die dag. Hier is het vulkanisch. Na een bezoek aan het informatie centrum besluiten we nog een wandeling naar een waterval te maken. Daarna gekookt en gegeten op de camping in Whakapapa. Dit was ons eerste nachtje in de camper. De camper is een stukje kleiner, vooral te merken aan het bovenbed waar het echt niet ruim is. 

Vrijdag 27 januari

Warm aangekleed vertrekken we naar de stoeltjeslift bij Mount Ruapehu. Hier wordt ons geadviseerd om een extra dikke jas aan te trekken. Voor Sven is er een jas voor 6 jarigen beschikbaar en voor Luuk een voor 8 jarigen. Het levert een komisch gezicht op, twee pinguïns lijken het wel. Het blijkt geen overbodige luxe te zijn. Vooral het eerste stuk is erg koud met een gure wind. De omgeving is adembenemend. We kunnen ons helemaal verplaatsen dat hier het laatste stuk van ‘Lord of the Rings’ is opgenomen met Mount Doom. Sven moet even wennen aan de stoeltjeslift en de kou, maar vindt het toch wel spannend. We lopen een klein stukje naar de sneeuw toe, maar het is glibberen op het ijs. Zeker als je een veel te grote jas aanhebt. We belonen onszelf op een warme chocomel. 

Nadat we weer met de stoeltjeslift beneden aankomen rijden we verder naar Taupo. Hier volgt een picknick en Luuk en Sven spelen ondertussen in een mooie speeltuin. Het is ondertussen lekker warm geworden. Na de speeltuin is het tijd om nog zo’n 2 uur verder te rijden naar Napier, waar we met Petra hebben afgesproken. We zullen samen de volgende 6 dagen reizen, waarna zij haar vlucht weer zal hebben vanuit Auckland naar Schiphol. Napier is een leuke stad en dus besluiten we deze avond uit te gaan eten. Bij een Irish Pub hebben we fish and chips op. Leuk om de verhalen met elkaar uit te wisselen. Na het eten rijden we nog naar het uitkijkpunt over de stad. Een mooie zonsondergang kleurt de paar wolken die er zijn helemaal roze. Op de camping zet Petra haar tent naast onze camper op en maken we plannen voor de komende 6 dagen. 

Zaterdag 28 januari

Vanochtend staat een leuke activiteit voor vooral Luuk op het programma. We gaan naar Splash Planet in Hastings. Helaas blijkt het water buiten ijskoud te zijn. Sven is er tot zijn enkels in geweest. Het binnenbad is wat warmer, maar helaas ook wat minder spannend. Luuk gaat wel heel stoer van een grote glijbaan af. Buiten wagen alleen Petra en René zich aan een frisse duik. De speeltuin is nog wel erg leuk. We moeten de jongens er echt uittrekken. Als we willen gaan rijden, valt de camera uit de auto. We hebben het niet door en René voelt een hobbel als hij vooruit rijdt. De camera blijkt echt niet meer te werken. Gelukkig vinden we heel snel in Hastings een elektronica zaak en binnen een half uur staan we met een nieuwe camera buiten. Een camera missen, dat kan echt niet op vakantie. Luuk is ondertussen de medereisgezel van Petra geworden. Samen rijden ze met een klein auto achter ons aan richting Rotorua. Luuk is vooral veel aan het kletsen, filmpjes kijken en probeert zo af en toe even of hij een deur, raampje open kan krijgen en of de navigatie en handrem leuke speeltjes zijn. Petra koopt bij het tankstation gelijk een zak snoep, was dit nodig om Luuk te laten luisteren? Als René een interessante afslag naar rechts inslaat blijkt dat we bij Wai-O-Tapu uitkomen, de must-see van de regio, die bekend staat om zijn geisers en thermische baden. We zijn nog net op tijd om naar binnen te mogen, want precies als we aankomen zetten ze het bord ‘closed’ buiten. We moeten ons een beetje haasten, maar met een vermoeide Luuk aan het eind van de dag is het sowieso geen optie om lang ergens te blijven staan. De omgeving is overweldigend. De reuk af en toe wat minder. We maken mooie foto’s van de kleurrijke wateren. Super om het gezien te hebben. We zijn net voor 19 uur op de camping. We eten aardappeltjes, sperziebonen en kipschnitzels. Het is toch alweer ruim 21 uur voordat de jongens stil op bed liggen.