De laatste dagen (snif)

Vrijdag 24 februari

Na het ontbijt belt René om na te vragen of het zwemmen met zeehonden doorgaat. Helaas het is toch gecanceld. Ze zeggen dat het zicht verbetert maar we moeten later vandaag nog maar eens checken of het morgen doorgaat. Bij het informatiecentrum checken we de activiteiten in de omgeving, nadat blijkt dat een leuke speeltuin bij een school behoort en we daar dus niet zomaar naar toe kunnen. We maken een mooie wandeling langs de kust in Kaikoura. Als gevolg van de aardbeving is land omhoog gekomen. Waar eerst zee was, kun je nu lopen. De zeehonden die eerst centraal op die plek te zien waren zitten nu verspreid langs de kust. We zien er tijdens het wandelen verschillende, maar wel ver beneden ons. De jongens vinden een lolly onderweg (leuke motivatie dat ergens tijdens het wandelen een verrassing verstopt was). Na de wandeling rijden we terug naar het centrum en kopen we in de winkels nog een shirtje voor Nicole en schoenen voor René. Als we rond 13 uur checken bij de touroperator wat de kansen zijn voor het zwemmen morgen bevestigt deze dat het ook morgen zeer waarschijnlijk niet doorgaat. Helaas, we hadden ons wel verheugd op nog een mooie laatste activiteit deze vakantie, maar gelukkig zijn ze eerlijk genoeg. Toch vinden we het de moeite waard geweest om Kaikoura te bezoeken. We lunchen nog bij een bakkerij en vervolgen de reis naar Hanmer Springs. Dit was ons alternatief. Bij Hanmer Springs heb je warm water bronnen. Normaal niet echt ons ding, maar we denken dat we het allemaal toch wel leuk zullen vinden als we de recensies lezen. Die zijn met name enthousiast ingevuld door gezinnen met kinderen. Als we na 2 uur rijden aankomen schrikken we als we merken dat we het fototoestel niet in de auto hebben liggen. We bellen de winkel waar we de kleren hebben gekocht en even later de bakkerij. En ja daar heeft Nicole inderdaad de camera aan de stoel achter Sven gehangen en niet meer gezien bij het weggaan. De bakkerij is inmiddels dicht maar morgen om 6 uur weer open. Ze kennen ook niemand die toevallig morgen van Kaikoura naar Christchurch gaat. Helaas dat was een makkelijke oplossing geweest. We besluiten te genieten van de heerlijke zwembaden en ondertussen na te denken over een oplossing. Heerlijk hoor zwembaden van ruim 30 graden, terwijl het zo ook al aangenaam 23 graden buiten is. De jongens vinden vooral een glijbaan in de vorm van een hagedis (krokodil maken wij ervan) helemaal geweldig. Ook Sven gaat er lachend alleen vanaf. We maken nog wat rondjes in de stroomversnelling en daarna genieten we van een 36 graden warm thermaalbad. Na 19 uur zijn we gedoucht en gaan we richting een motel iets buiten Hanmer Springs (in de stad zijn ze ruim 100 NZD per nacht). We vinden uiteindelijk in Waiau (tussen Hanmer Springs en Kaikoura in) een motel voor NZD 55 per nacht. Prima, een camping was vast een stukje goedkoper geweest. We hebben een stapelbed hier. Sven vindt het bovenin eng, ook al zit er een hekje. René slaapt met Sven beneden en Luuk boven. Nicole slaapt in de camper en is van plan morgen om 6 uur de wekker te zetten en dan op en neer naar Kaikoura te rijden. 

Zaterdag 25 februari

Om 6 uur gaat inderdaad de wekker en een kwartier later is Nicole klaar om te vertrekken. Maar wat is dat nu, de motor start niet. René wakker gemaakt, want tja dit is toch geen stom vrouwendingetje wat ze verkeerd doet ! We denken dat de accu op een of andere manier leeg is geraakt. We hebben niets aan laten staan dus heel raar dat dit gebeurd is. Om half 7 zit er niets anders op dan de camperverhuur te bellen en te vragen om assistentie. René is weer naar bed gegaan terwijl Nicole een boekje heeft gelezen en de tas alvast is gaan inruimen. Om 8.15 komt iemand die, nadat we de accu gevonden hebben, de auto snel gestart krijgt. Met een flinke vertraging vertrekt Nicole dus naar Kaikoura. Hier ligt het toestel gelukkig klaar en gelijk kan ze weer terugrijden. Onderweg nog een beetje vertraging door schapen op de weg en wegwerkzaamheden. Net na 11 uur is ze weer terug bij de camping. De jongens hebben ondertussen het ontbijt wel op en zijn wel klaar in de speeltuin. We kunnen dus gelijk (zonder dat we de motor nog uit durven te zetten) onze weg vervolgen naar Christchurch. Al met al dus redelijk opgelost! In Christchurch willen we nog een nieuw boekje kopen voor Sven voor de terugreis. De heenreis hebben we zoveel plezier gehad aan de boekjes die we bij ons hadden. Maar ondertussen zijn die allemaal wel ‘kapot’ gelezen. Bij een winkelcentrum lunchen we en hebben we al snel een boekhandel gevonden. Luuk en Sven zitten al snel op de grond boekjes te lezen. We vinden een mooi boekje voor Sven en kopen nog een Bob de Bouwer boekje voor Luuk. Daarna doen we de laatste boodschappen en rijden we naar de camping. Deze is eigenlijk vol, maar er is naast de speeltuin op de weg nog een ‘plekje’. Prima, we gaan wel in het grasveld bij de speeltuin zitten en de jongens kunnen daar mooi spelen. We eten wat fruit. We hebben echt kapitalen aan fruit uitgegeven deze vakantie. Het lijkt wel of we veel ijsjes eten, wat ook zeker zo is, maar vooral Luuk eet echt super veel fruit (appels, sinaasappels, bosbessen). Rond 17 uur betrekt het en besluiten we snel de barbecue aan te steken voor een afsluitende barbecue. 

Zondag 26 februari

We hebben via bookme.co.nz 50% korting tickets geboekt voor Antarctic Centre. Deze website hebben we regelmatig geraadpleegd deze vakantie, want vaak zijn er leuke aanbiedingen voor activiteiten. Als je het een beetje van te voren kunt plannen dan zijn ze vaak met 50% korting te boeken. In dit geval hadden we de weersvoorspellingen een keer gevolgd en gezien dat het zondag slechter weer werd. We waren dus blij met de tickets, want het is inderdaad een stuk kouder vandaag (ongeveer 16 graden) en het regent een groot deel van de dag. Antartic Centre was dus een mooie activiteit. We hebben een ritje gemaakt in de Hagglund (wagentje wat op sneeuw kan rijden). Nicole ging eerst met Luuk en later ging René nog. Sven mocht niet mee, te jong. We hebben een mooi parcours afgelegd over heuvels, boomstammen, door het water. Een leuke ervaring. In het centrum zaten ook pinguïns, dus we hebben deze toch nog gezien op het zuidereiland (jammer genoeg niet in het wild). Het voeren was leuk om te zien. En daarna was het tijd om Happy Feet in 4D te zien. Daar zaten we dan allemaal met een brilletje op. Af en toe werden we zelfs nat, als een orka uit het water sprong. Luuk wou erg graag nog een keer na afloop, maar we vonden het iets te lang wachten op de volgende voorstelling. We zijn daarna bij de camperverhuur langsgereden, die lag ruim een kilometer verder. De camper was zo ingeleverd en daarna met een shuttle bus naar ons motel gebracht. Sven was doodop en heeft een middagdutje gedaan. Luuk hebben we op de bank voor de tv gezet, want die vond het echt niet nodig om te slapen. Hij was doodop. De regen blijft maar aanhouden. Ondertussen de tassen helemaal klaar gemaakt voor morgen. Na een uur Sven toch wakker gemaakt. We zijn via het enorm grote Botanic Gardens naar het centrum gelopen. Weer valt ons op hoeveel schade de aardbeving hier wel niet veroorzaakt heeft. We komen terwijl we een restaurant zoeken een stel tegen die vanochtend bij Luuk en Nicole in de Hagglund zaten. Ze hebben twee kaartjes voor de tram die we mogen hebben. Leuk, we kunnen dus nog een stukje met de tram. Bij de eerste stop kunnen we er al uit, Luuk moet plassen. De volgende tram dus maar genomen om toch nog een stukje te rijden. Aan de rand van de Botanic Gardens hebben we bij een heerlijk Aziatisch restaurant genoten van de moderne Aziatische keuken. Daarna lopen we weer richting het motel. Luuk vertelt onderweg dat hij het allerleukste van de vakantie vond dat hij zijn billen aan de krokodil heeft laten zien in Australië. Haha. We zullen ongetwijfeld morgen in het vliegtuig nagenieten van het geweldige avontuur wat we samen hebben beleefd. Wat waren de afgelopen drie maanden een ongelofelijke ervaring voor ons allemaal. Het lijkt nu terugkijkend echt voorbij gevlogen. We hadden het voor geen goud willen missen en wat is het ook met de jongens goed gegaan. Bijna 16.000km gereden in minder dan 3 maanden (9.140km in Australië en 6.845km in Nieuw-Zeeland)!

Bedankt iedereen voor het volgen van ons reisverslag. We hebben het uiteraard voor onszelf geschreven, maar toch is het erg leuk om te horen dat familie en vrienden ons met plezier hebben gevolgd! Ons laatste berichtje van deze reis zal vanuit Sprang-Capelle getypt worden.