Invercargill, Catlins en Dunedin

Woensdag 15 februari

Na lekker uitgeslapen te hebben rijden we vandaag naar Invercargill, de meest zuidelijke stad van Nieuw Zeeland. Als we de zuidkust bereiken valt ons op dat de bomen haast liggend groeien, door de constante straffe zeewind. Aangekomen in Invercargill doen we eerst boodschappen en gaan vervolgens lunchen in het mooie, ruime Queen’s Park. Daar is ook een leuke speeltuin en zijn er veel eendjes om te voeren. Rond 3 uur gaan we naar het binnenzwembad in Invercargill. Het water is heerlijk warm en Sven komt helemaal los in het water. Ook Luuk vindt het geweldig; een heel geslaagd uitje. Op de camping waar we deze avond staan is een lange kabelbaan waar zowel Luuk, Sven als René gebruik van maken. Na het avondeten vallen de jongens al snel in slaap, moe als ze zijn van de wateravonturen.

Donderdag 16 februari

Het plan is om vandaag de Catlins in te gaan. Dit is niet ver rijden, dus we hebben alle tijd. Daarom rijden we eerst naar Bluff, waar de haven van Invercargill ligt en we vanaf een heuvel een mooi uitzicht hebben op Stewart Island. Vervolgens rijden we van Bluff in één keer naar onze camping in Curio Bay. Als we hier om half 2 aankomen is het eb en kunnen we goed het Petrified Forest bekijken, een versteend bos van 180 miljoen jaar oud dat enorm goed bewaard is gebleven. Je kunt de boomstammen en stronken nog goed herkennen. De rest van de middag vermaken we ons op het strand aan de aangrenzende Porpoise Bay in de hoop Hector Dolfijnen te zien. helaas geen dolfijnen, maar toch heerlijk gelezen, gespeeld en gevoetbald. Tevens kregen we het prachtige nieuws te horen dat Arnoud en Marissa trotse ouders zijn geworden van Lars (15-feb in Nederland). Daar hebben we met de hulp van Luuk en Sven nog iets leuks voor geknutseld met de gevonden schelpjes. Na het avondeten gaan we terug naar Curio Bay in de hoop de Yellow Eyed Penguin uit het water te zien komen. Na een half uur wachten op het strand vonden Luuk en Sven het welletjes en zijn we ze maar op bed gaan leggen. Iets te vroeg opgegeven hoorden we achteraf, want weer een half uur later hadden onze campinggenoten toch twee pinguïns mogen spotten. In verband met de vele sandflies (bijtende kleine vliegjes waarvan de bulten enorm gaan jeuken) op de camping vluchten René en Nicole ook de camper in en lezen verder in bed.

Vrijdag 17 februari

We hadden gehoord dat de beste kans om Hector Dolfijnen te zien in de ochtend is, met vloed. Dus voordat we op pad gaan, gaan we eerst nog eens naar het strand. We zien een aantal mensen in het water en zien ook al snel de eerste dolfijnen. René gaat het koude water in (13 graden) en ziet de dolfijnen een paar keer van heel dichtbij als ze in de golven spelen. Vanuit het strand zijn de dolfijnen ook een paar keer goed te zien. Een hele gave ervaring! Na het zwemmen dan toch de camper in en weer op pad. De eerste geplande stop (Cathedral Caves) is pas anderhalf uur nadat we er aankomen bereikbaar i.v.m. eb. Hier wachten we niet op, dus we rijden door. De volgende stop is Jack’s Blowhole. Na een half uur lopen vanaf de parkeerplaats komen we bij een groot gat in de grond, 55 meter diep, 200 meter van de zee. Via een ondergrondse grot klotsen de golven hard naar binnen. Een mooi wandeltochtje. Als we terug zijn bij onze camper hoort Nicole het geluid van zeeleeuwen. We lopen snel het strand op en zien een een familie van 8 zeeleeuwen bij elkaar op het strand. Twee komen er net het water uit en ze zijn allemaal erg actief. Er zijn erg weinig toeristen op deze plek, waardoor we echt van deze spontane ontmoeting met de zeeleeuwen genieten. We vervolgen onze weg naar Nugget Point. Hier ligt een vuurtoren heel fotogeniek op een klif, met onder aan de klif een aantal rotseilandjes. Terwijl Nicole in de camper bij Luuk en slapende Sven blijft loopt René naar de vuurtoren en spot nog een aantal pelsrobben onder aan de klif. De laatste etappe van vandaag brengt ons op de camping in Dunedin. Het waait hier erg hard. Dus na te hebben gebarbecued in een beschutte hoek en de jongens in bad zijn geweest vluchten we weer allemaal de camper in.

We horen vandaag dat ook Karel en Ilse een zoon hebben mogen verwelkomen op 15 februari, Olivier. Geweldig nieuws en een vruchtbare datum dus.

Zaterdag 18 februari

De belangrijkste attracties rond Dunedin liggen op Otago Peninsula en zijn vrij prijzig. Je kunt hier namelijk naar een kasteel (30 NZD) en naar albatrossen en pinguïns (55 NZD elk). Kastelen heb je genoeg in Europa en gisteren hadden we al genoeg wilde dieren spontaan en gratis ontmoet op het strand. Dus we besluiten deze attracties niet te doen. Toch rijden we eerst naar het Otago Peninsula voor de mooie omgeving en in de hoop een glimp op te vangen van het kasteel. Het is echter zo mistig, dat we al snel besluiten om te draaien. Daarnaast waait het nog steeds heel hard, waardoor je liever binnen bent dan buiten. We doen eerst boodschappen en gaan vervolgens naar het centrum van Dunedin. Dunedin heeft van oudsher veel Schotse invloeden en dat merken we. Er is een optocht van doedelzakbands. Luuk herkent het geluid uit zijn Bob de Bouwer filmpjes. Vanuit een eettentje waar we heerlijk lunchen kunnen we de optocht goed zien terwijl we weinig last hebben van het geluid ;). Na de lunch lopen we wat door het winkelcentrum (geen spijkerbroeken te krijgen in lengtemaat 36) en kopen een reep chocolade bij de chocoladefabriek. René en Nicole lopen om de beurt Baldwin Street op, met 35% de steilste straat ter wereld. Er wordt afgeraden om met onze camper omhoog te rijden, te voet is het al pittig en met de fiets niet te doen denken we. Rond 4 uur zijn we terug op de camping en spelen Luuk en Sven vanwege de wind in de camper en is de bedoeling om zo in de campingkeuken ons maaltje weer te bereiden en te nuttigen. We hopen dat de komende week de zomer terug keert. We mogen niet klagen, maar ’s ochtends ontbijten en ’s avonds lang buiten zitten voor de camper hebben we al even niet meer kunnen doen.