Duiken Poor Knights Island, Paparoa en Wellington

Donderdag 2 februari

Petra en René vertrekken voor 8 uur al naar de duikschool. We gaan duiken bij de Poor Knights Island, volgens ene Jacques Cousteau de 7e mooiste duikplek ter wereld. Na een uurtje varen komen we bij de prachtige ongerepte eilandengroep, met onder andere de grootste boog van het zuidelijke halfrond (sinds de London Bridge bij Great Ocean Road is ingestort). Hier varen we nog onderdoor. Het vulkanische landschap loopt onder water door. Hier geen koraal, maar rotsen dus. Vanwege de Oost-Australische Golfstroom kun je hier vissen tegenkomen die je niet in Nieuw Zeeland zou verwachten. Het landschap onder water is zeker bijzonder, maar qua vissen valt het wat tegen. We zien enkele ‘murays’ en ‘scorpion fish’. De roggen zijn gevlucht voor een orka die in de buurt zou zijn en helaas ook geen kreeften. Tijdens de 2e duik zwemmen we nog wel door een tunnel en hebben een zee-egel op de hand, die zich met zijn stekels vastzuigt. Grappig gevoel. Om 4 uur zijn we terug aan land en rijden we in Petra’s auto naar Paparoa.

Nicole staat met de jongens rustig op en na het ontbijt rijden we naar Paparoa, waar neef Michael en zijn vrouw Jane wonen. Het is ruim een uur rijden vanaf de camping. We worden hartelijk ontvangen en Luuk en Sven hebben al heel snel al het speelgoed in het huis gevonden. Sven is vooral fan van een bus, fietsje en de bal. Luuk speelt vooral met de duplo. Ook de poes is erg interessant. Sven kan er flink achter aan rennen. Na een wasje te hebben gedraaid besluiten we een rondje te lopen op de boerderij. Luuk heeft echt geen zin, hij wou liever binnen bij het speelgoed blijven. Sven vindt het goed zolang hij de bal maar vast heeft en gedragen wordt. Bij de melkschuur komt Michael ons tegenmoet met de gator. Hij neemt ons mee en samen jagen we de koeien naar de schuur. Hup hup koe schreeuwen ze met Michael mee. Ook de hond rent mee en springt af en toe in het water.  De jongens vinden het schitterend. Bij het melken helpt Michael’s zoon Mika mee. We kijken even en dan komt Jane ons samen met hun zoon Jacques halen. We voeren het kalfje en gaan dan even langs het huis van Mika waar Luuk en Sven even met dochter Rosa op de trampoline spelen.  Daarna spelen we nog een spelletje memory met de familie Hoebers foto’s. René en Petra komen als het eten gereed is. We nemen afscheid van Petra die morgen naar huis vliegt. Wij slapen in de verbouwde schuur voor aan straat, waar een slaapbank en twee matrassen liggen. We hebben een douche en toilet bij de hand. ’s Avonds regent het. Wat een heerlijk dagje was het weer. Wat zijn we toch gastvrij ontvangen door de familie in Nieuw Zeeland.

Vrijdag 3 februari

Het is ruim 10 uur rijden vanuit Paparoa naar Wellington waar zondag de ferry vertrekt. Het rondje wat we op het Noordereiland hebben gemaakt was niet het meest logisch, maar we hebben er geen spijt van van hierdoor konden we zoveel mogelijk dagen met Petra samen reizen en de familiebezoekjes plannen. Het is nog donker als we om 6 uur vertrekken. We willen vandaag al zover mogelijk komen, zodat we morgen nog tijd hebben om Wellington te bekijken. De jongens doen het super goed. Ze slapen het eerste stukje nog en eten onderweg hun boterham. Bij Auckland staan we even vast in de file. In Hamilton brengen we de tent terug die Petra had geleend. Daarna besluiten we, vanwege de regen, naar een binnenspeeltuin te gaan, zodat de jongens zich even goed kunnen uitleven. Sven is niet direct los, maar naar een tijdje zijn beide jongens flink aan het rennen en genieten. De jongens vallen in slaap in de auto. Het weer is flink opgeklaard en we kunnen de middagstop buiten houden in een speeltuintje in Waiouru Het schiet dus lekker op. We besluiten nog 2 uur verder te rijden naar een camping in Himatangi Beach, zodat het nog maar 2 uur morgen rijden is naar Wellington. 

Zaterdag 4 februari

Rond 10 uur arriveren we in Wellington. De jongens hebben het gisteren zo goed gedaan dat we ze belonen met een bezoek aan Wellington Zoo. Luuk wil heel graag giraffen zien hebben we de laatste dagen gemerkt. Wellington Zoo is een erg leuke dierentuin. Ruim opgezet, maar toch niet al te groot. We genieten van het heerlijke weer, het is niet al te warm en het waait fris, maar in de zon is het heerlijk. We mogen de giraffen blaadjes voeren en dat is erg leuk. Ook de chimpansees zijn erg actief en vooral het ‘Sven-aapje’ klimt flink en komt even een kijkje bij het glas nemen (Luuk noemt alle dieren op basis van de grootte ‘Sven’, ‘Luuk’, ‘papa’ of ‘mama’). In de middag gaan we naar het Te Papa museum. Dit gratis museum geeft een indruk van het ontstaan van Nieuw Zeeland, hoe het land omgaat met bijv. de aardbevingen en vulkanen. Er is een huisje waar je in kunt en waar een aardbeving wordt nagebootst. De jongens vinden het fijn dat ze kunnen rondrennen en op een hoop knopjes kunnen drukken. Sven is ondanks dat hij flink aan het rondrennen is erg moe en luistert slecht. Hij weigert echter aan zijn slaap toe te geven. Na het museum lopen we langs het water. We kijken nog naar een aantal jongens die bommetjes maken vanaf een duikplank in het water en spelen in de speeltuin langs het strand. Daarna nemen we de kabelbaan (treintje) naar boven en weer naar beneden. We eindigen met een frietje bij de McDonalds. Sven slaapt als we bij camping aankomen, maar is klaarwakker als we hem op bed leggen. Het duurt dus weer even voordat het stil is in de camper.