Kangaroo Island

Maandag 16 januari

We hebben nog aardig wat kilometers af te leggen tot Kangaroo Island, waar dinsdag onze ferry om 13 uur vertrekt. We willen vandaag dus al zo ver mogelijk komen. Terwijl de jongens beide slapen kunnen we al flink wat kilometers afleggen en ondertussen evalueren we onze reis tot nu toe. Wat vinden we de mooiste plekjes en wat valt ons op aan Australië. We zullen het op het eind nog wel eens delen als we alles gezien hebben. We stoppen voor de lunch even en rijden dan weer verder tot aan Adelaide. Hier stoppen we bij een winkelcentrum. De mannen zijn alledrie toe aan een kapper en we vinden al snel een kapper waar we niet lang hoeven te wachten. Dit is de snelste kapper die we ooit hebben gehad. De jongens hebben zo weer een korte coupe allemaal. Vooral Sven met de nodig tegenzin (het ligt dus niet aan jou Joyce).  We doen in het winkelcentrum de boodschappen voor de komende dagen. Sven is dolblij dat we de peperkoek weer hebben gevonden. Bij een koffietentje drinken we een bakje koffie/cappuccino en eten we wat lekkers (voor Sven een plakje peperkoek). De jongens vermaken zich nog in het speelgedeelte van het winkelcentrum. Daarna is het nog een kort ritje tot de camping die we hebben uitgezocht in McLaren Vale. Deze streek staat bekend om zijn wijnen. We besluiten na een verfrissende duik in het zwembad, de thermometer wijst weer ruim 35 graden aan, te gaan uit eten. We genieten van de heerlijke pizza, wijn en van de jongens die het super doen. Tijdens het wachten kleuren ze wat en spelen we memory met de familie memory die we van ome John en tante Desirée hebben gekregen. Fijn dat ook Sven weer helemaal lijkt te zijn opgeknapt. Zo is het echt genieten!

Dinsdag 17 januari

Wat is het al warm ’s ochtends als we wakker worden. Sven is wederom als eerste wakker en Luuk blijft rustig liggen. Rond een uur of 9 wordt ook hij wakker en kan hij even gebruik maken van het bad op de camping. Dat is luxe. Daarna is het een hele klus om weer het ontbijt bij Luuk naar binnen te krijgen. Uiteindelijk heeft hij het ruim 3 uur later op.

We moeten nog ongeveer een uur rijden tot het vertrekpunt van de ferry naar Kangaroo Island. We hebben de overtocht gereserveerd om 13 uur. De overtocht duurt ongeveer 45 minuten. Aangekomen op Kangaroo Island rijden we direct door naar Seal Bay. De thermometer geeft ondertussen 39 graden aan. Bij Seal Bay zien we zeeleeuwen lekker zonnen op het strand. Ruim 2 uur later geeft de thermometer nog ‘slechts’ 24 graden aan. Het is echt ongelofelijk hoe snel hier de temperatuur veranderd. Onderweg zien we heel veel, vooral kleine, dode dieren liggen langs de weg. We zien ook een wallabie en een echidna (soort van egel) oversteken. Op de camping zijn heel veel ganzen en papegaaien (de laatste zie je echt overal). Luuk en Sven rennen er achteraan. Luuk roept ‘kom hier, dan leg ik je op de barbecue’. Ook zijn er wallabies en zien we 2 koala’s. De jongens zijn vooral erg druk met stokken zoeken. En dan met de stok op de dieren af. Luuk probeert met zijn stok de koala uit de boom te duwen. We genieten nog een keer van een barbecue, dit keer wel een binnenkeuken. Als we ’s avonds nog even rustig daar zitten en Luuk en René samen met de lego spelen snappen we waarom. Er zit al een walllabie binnen. Dit hadden we nog op ons lijstje staan, kangoeroes tussen de campers! Vannacht voorspellen ze regen en morgen maar 18 graden. Dat zijn we niet gewend in Australië. 

Woensdag 18 januari

We hebben nog een volle dag om Kangaroo Island te ontdekken. Het weer is, zoals voorspeld, niet echt goed vandaag. Het is koud, max 18 graden en vooral aan de kust waait het erg hard (minimum deze ochtend was 16 waar het gistermiddag nog 39 was). Voor het eerst allemaal met lange broek en vest op pad. In het Westen heb je Flinders Chase. Een natuurpark met hier de Admirals Arch waar ook zeehonden liggen. Een prachtige plek. Vervolgens gaan we naar de Remarkable Rocks. Aan de kust zijn rotsen omhoog geduwd en door weer en wind helemaal gevormd. Het is opmerkelijk (haha) zoiets hier te zien. De jongens vinden het prachtig om erop te klimmen. Sven doet gewoon met Luuk mee en lijkt nergens bang voor te zijn. Daarna rijden we weer verder. De jongens slapen beide. Onderweg regen en nog steeds koud, te koud om te zwemmen in de mooie baaitjes. Omdat de jongens slapen rijden we maar gelijk door naar Kingscote. Hier spelen we in de speeltuin en eten we lekkere verse vis. Om 17 uur gaan we bij het pelikaan voeren kijken. Wat zijn het een grote vogels. De show was toeristisch opgezet, maar wel leuk om gezien te hebben. Ook Luuk en Sven vonden het leuk, al had Sven het leuker gevonden als hij achter de meeuwen had mogen aanjagen. We sluiten de dag af bij een, naar onze mening, te dure camping met zelfgemaakte pannenkoeken.

Donderdag 19 januari

Kangaroo Island laten we achter ons. We hebben zeker mooie plekken hier gezien, maar zijn niet overtuigd dat deze plek een echte ‘must see’ is bij een bezoek aan Australië. Om 11.30 uur vertrekt de ferry weer naar het vasteland. Dit keer is de zee een stuk wilder, maar we worden gelukkig niet ziek. Bij aankomst valt Sven gelijk in slaap. Fijn want we moeten weer ongeveer 2 uur rijden naar Adelaide. Altijd handig als een slaapje zo gecombineerd kan worden. Luuk is altijd prima te vermaken in de auto. We spelen nog maar eens wat fantasiespelletjes met hem mee. René gaat morgen een stukje van de Tour Down Under fietsen tijdens een tourtocht en heeft een fiets in Adelaide geregeld. Het is deze middag weer 40 graden (ja de temperatuur schommelt hier enorm) en er is regen voorspeld. We besluiten maar naar een binnenzwembad te gaan. De laatste keren was Sven niet echt enthousiast meer in het water, maar dit keer is hij weer een echte waterrat. Het blijkt dat er gewoon een glijbaan bij moet zitten. Zowel Luuk als Sven gaan er wel 20 keer vanaf. En wij kunnen ze vergezellen (Luuk mocht hier niet alleen gaan). Ook werd Luuk tegengehouden op de duikplank. Hij moest minimaal 8 jaar oud zijn. René moest terugdenken aan de badmeesters in Engeland, waar ook niks mocht (weet je nog Anne en Petra?). We rijden daarna nog een uur naar onze camping in Mount Pleasiant. Dit keer schnitzels met broccoli en nog een beetje pasta op het menu. Om 21 uur barste het onweer los (iets later dan de voorspellingen, de weersverwachtingen zijn hier zeker niet betrouwbaar).

Alles wat vliegt is voor Sven een ‘kwaak kwaak’. Daar moet je achter aan rennen en proberen te vangen. Hij heeft hier in Australië genoeg uitdagingen. Luuk doet graag mee, maar maakt daarbij zoveel lawaai dat de vogels snel weg zijn. Ook bij het zien van een hondje roept Sven blij ‘otje’. Daarnaast is het een sport om de speeltuinen te ontwijken. Er is altijd wel een van de twee die er een ziet en roept ‘speeltuin’. We zingen vaak We zijn er bijna. Luuk maakt er een sport van om als eerste te zingen ‘kontje kaal’. Sven kan heerlijk de Efteling tune opzeggen ‘ta ta ta ta ta ta tata’.